Nico,
bedankt!
Jarenlang was hij een actieve voorzitter van de bewonerscommissie aan de Mgr. Nolenslaan in Woerden. Nu Nico Verbrugge (70) gaat verhuizen, kijkt hij er met plezier op terug. “Als je je buren kent, kom je sneller tot elkaar. Dat woont gewoon veel prettiger.”
"Met de bewonerscommissie organiseerden we altijd leuke dingen"
“Wie goed doet, goed ontmoet. Dat merk ik telkens weer. Anderen zijn je dankbaar als je iets doet voor de buurt. Nieuwe mensen zoeken sneller contact met je. En als je je buren kent, kom je sneller tot elkaar. Dat woont gewoon veel prettiger.” Nico Verbrugge was jarenlang voorzitter van de bewonerscommissie van de Mgr. Nolenslaan in Woerden. In 1973 kwam hij met zijn vrouw Astrid vanuit Den Haag naar Woerden voor zijn baan bij Magazijn de Bijenkorf. Hun twee kinderen werden geboren aan de Van Slingelandtlanen. Daarna woonde het gezin aan de Mgr. Nolenslaan. Nu vertrekken Nico en zijn vrouw Astrid na 36 jaar naar een appartement aan de Iepenhof. “Sommige mensen vinden ons nog te jong voor zo’n stap. Maar we wilden niet wachten tot het niet meer gaat. Bovendien hebben we niet meer zoveel ruimte nodig, de kinderen zijn allang het huis uit. Toen we op WoningNet het appartement aan de Iepenhof zagen, waren we meteen enthousiast.”
Welkom Nico en Astrid deden mee aan het Van Groot naar Beter-project. Dat houdt in dat je voorrang krijgt als je kleiner wilt gaan wonen omdat je woning te groot wordt. Zo woon je in een huis dat beter bij je situatie past en komt er een grote woning vrij voor een gezin. Ze hebben allebei veel zin in het nieuwe huis. “We voelen ons daar heel welkom. Als we aan het klussen zijn, maken buren graag een praatje. Straks wonen we op de tweede etage. Ons balkon is helemaal overdekt, daar kunnen we heerlijk zitten. Met een mooi uitzicht.”
Burendag Natuurlijk gaan ze de oude wijk rondom de Mgr. Nolenslaan missen, zegt Nico. “Het contact met de buren was heel goed. Met de bewonerscommissie organiseerden we altijd leuke dingen. Elk jaar hadden we een gezellige middag tijdens burendag in september, in de voetbalkooi in de wijk. Nieuwkomers verwelkomden we met een bloemetje. Regelmatig pikten we met elkaar zwerfvuil op. Zo hielden we onze buurt leefbaar.” Nico liet de nieuwsbrief van de bewonerscommissie altijd vertalen in het Arabisch. “Daardoor kregen we meer contact met de medelanders in onze buurt. Ze komen nu vaker dan vroeger naar de burendag. Ook onze nieuwjaarsreceptie werd de laatste jaren veel beter bezocht. Die hielden we in basisschool De Schakel. Ik ken het hoofd van die school goed. We mochten de aula steeds gebruiken voor vergaderingen.” Hij was met plezier jarenlang voorzitter. “Ik heb mooie en bijzondere herinneringen. Aan het zonnepanelenproject bijvoorbeeld. We organiseerden een informatieavond voor de straat. Daardoor kregen meer buren interesse in zonnepanelen. Er waren mensen die nog twijfelden, maar die waren na die bijeenkomst ook enthousiast. Fijn dat ik zo mijn steentje kon bijdragen aan meer duurzaamheid.”
"Als ik niks doe, verveel ik me maar"
Graag bezig Nico blijft voorzitter tot het einde van het jaar. Zo kan de bewonerscommissie rustig een nieuwe voorzitter zoeken. Maakt hij dan de overstap naar de bewonerscommissie aan de Iepenhof? “Daar is al een bewonerscommissie. Ik wil me niet opdringen. Als ze me vragen, denk ik er natuurlijk wel over na. Voorlopig heb ik gelukkig genoeg te doen, want sinds kort ben ik penningmeester bij Huurdersvereniging Weidelanden. We proberen de plannen van GroenWest over te brengen op de huurders. Eén keer in de twee maanden is er een vergadering.”
Het kost allemaal tijd maar Nico doet het graag. “Ik ben graag bezig en sta graag voor een ander klaar. Zo zat ik 31 jaar bij de vrijwillige brandweer. Als ‘automaatje’ bij de ANWB rijd ik oude mensen naar het ziekenhuis, de kapper of een bingoafspraak. En ik loop elk jaar de Nijmeegse Vierdaagse.” Lachend: “Astrid vindt het prima dat ik me zo druk maak. Ze weet dat ik me maar verveel als ik niks doe. Toch ben ik ook graag samen met haar thuis, hoor. Lekker op de bank zitten of een legpuzzel maken.”