“De buren begrepen onze Amsterdamse humor niet altijd”
Ze waren echte Amsterdammers, nu zijn ze echte Woerdenaren. Jan Bakker (89) woont met zijn vrouw Tonnie (83) al 43 jaar heel tevreden in een flat aan de Van Slingelandtlanen.
Het is niet niks, zestig jaar getrouwd. Maar ons huwelijk gaat vanzelf, zonder ruzies
“De poppenverzameling van Tonnie vind ik ook prachtig”
Jan: ‘In 1974 verhuisde de Monafabriek, waar ik als chef expeditie werkte, van Amsterdam naar Woerden. Dus verhuisden wij mee, samen met onze kinderen van twaalf en vijftien. We vonden het fijn om van Amsterdam naar Woerden te gaan. Daar woonden we in een klein huisje. Hier kregen we een gloednieuwe flat met een zee aan ruimte, twee balkons en een prachtig uitzicht. Toen we nog geen sleutel hadden, keken we door het raam naar binnen en zeiden: “Wat een grote woonkamer.” Bleek dat zelfs de keuken te zijn! Tijdens het klussen logeerden we op luchtbedden en vierden we de verjaardag van onze zoon. Zulke dingen vergeet je nooit meer.’
Burgemeester op bezoek ‘Toen we hier net woonden, was het contact met de buren wel even wennen. Ze begrepen onze directe Amsterdamse humor niet altijd. Later konden we allemaal heel goed met elkaar opschieten. Twee jaar geleden waren we zestig jaar getrouwd. Alle buren en ex-buren kwamen naar ons feest in restaurant Fabels. Het was geweldig. Op het feest speelde onze tienjarige kleinzoon klarinet. Ook kwam de burgemeester hier op bezoek met een mand vol streekproducten. Het is ook niet niks, zestig jaar. Maar ons huwelijk gaat vanzelf, we kennen elkaar door en door. Ruzie hebben we vrijwel nooit.’
‘Jij kunt niet stilzitten’, zegt Tonnie vaak tegen mij. Dat klopt, ik ben altijd bezig
Volkstuin ‘‘Jij kunt niet stilzitten’, zegt Tonnie weleens tegen mij. Dat klopt wel, ik ben altijd bezig. Zo schilder ik veel, daar heb ik mijn eigen kamertje voor. Ook heb ik al jaren een volkstuin bij recreatieplas Cattenbroek, met een kas erop. In de zomer ga ik er elke dag naartoe. Tonnie is weg van poppen, in de woonkamer staat een hele verzameling. Die vind ik trouwens ook prachtig. Verder hangt er een mooi borduurwerk, ze borduurde vroeger graag. Dat gaat nu niet meer door pijn in haar handen.’
Slapen in je eigen bed ‘Amsterdam hebben we nooit gemist. Mijn moeder vond het hier te stil, zei ze vaak als ze op bezoek kwam. Maar wij hadden het in Woerden vanaf dag één naar onze zin. We moeten er niet aan denken om te verhuizen. Na een vakantie vinden we het altijd heerlijk om weer naar huis te gaan. Dan besef je weer dat er niets gaat boven zitten in je eigen stoel en slapen in je eigen bed.’
GroenWest in 1974
In de jaren zeventig gaan bewonersvertegenwoordigers de belangen van huurders behartigen. Zij vergaderen regelmatig met het corporatiebestuur.
